روز جمعه هفتم ژوئن یک صد و دوازدهمین اجلاس سالیانه “سازمان جهانی کار، آی ال او“ در مقر این سازمان در ژنو کار خود را آغاز کرد. هیئت‌های نمایندگی از ۱۷۸ کشور جهان در این اجلاس سالانه شرکت دارند.
اگر چه “سازمان جهانی کار” با پیشه کردن سیاست سه جانبه‌گرائی از مناسبات اقتصادی اجتماعی مسلط در جهان سرمایه داری دفاع می‌کند اما جنبش جهانی پرشکوه کارگری و بویژه اتحادیه‌های رزمنده از پی مبارزات طولانی خود توانسته‌اند مقاوله نامه
ها، توصيه‌نامه‌ها و كنوانسيون‌هائی را در دستور کار این نهاد قرار دهند که در آنها بخشی از حقوق بنیادی کارگران جهان دفاع می‌شود.
در نشست امسال نیز، مانند سالهای گذشته نمایندگانی از طرف رژیم و تشکل‌های وابسته به حکومت اسلامی شرکت می‌کنند. سازمان دهندگان این اجلاس به خوبی می‌دانند که علیرغم عضویت جمهوری اسلامی در این سازمان و اعلام تعهد رسمی به اجرای مصوبات آن، مقاوله نامه‌ها و توصيه نامه‌های سازمان جهانی کار از سوى جمهورى اسلامى به صورتی مستمر نادیده گرفته شده و نقض می‌شوند.
نگاهی به وضعیت کنونی طبقه کارگر ایران، شامل معلمان و حقوق بگیران تهیدست تنها در چند نمونه از صدها مورد نقض حقوق انسانی این سازندگان ثروت و نعمت و فرهنگ جامعه این حقیقت را به روشنی نشان
می دهد:
ممانعت و جلوگيرى از تشكل يابى كارگران و سرکوب خشن تشکل های مستقل کارگری. سرکوب جنبش صنفی معلمان، زندانی کردن فعالین آن، رواج قراردادهای سفید امضاء، رواج استخدام از طریق شركت‌هاى پيمانكارى که حاصل آن شكاف وسيع ميان مزد كارگران رسمى و غير رسمى، بی ثبات بودن وضعیت شغلی کارگران پیمانی و غیررسمی و محرومیت بخش عظیمی از کارگران از شمول بیمه های اجتماعی و بیمه بیکاری.
ثابت ماندن حقوق بازنشستگان، علیرغم تورم و سقوط ارزش پول جمهوری اسلامی، فروپاشى سازمان تامين اجتماعى با افزايش اشتغال غير رسمى كه به ميزان وسيعى منابع تامين اجتماعى را بر باد داده است. خارج كردن اكثريت كارگران از شمول “قانون کار” جمهوری اسلامی، قانونی که خود بر مبنای موازین بهره‌کشی خشن و فقه اسلامی تدوین شده است. پشت گوش انداختن خواسته‌های معلمان زحمتکش، در فقر مطلق نگهداشتن آنها، که مستقیما دودش به چشم دانش‌آموزان می‌رود. تعیین حداقل دستمزد رسمی چند برابر پائين تر از خط فقر.
▪️ ـ بى ارزش شدن جان كارگران به دليل عدم رعايت استاندارد‌هاى ايمنى و حفاظت كار و رشد آمار حوادث مرگبار کار.
▪️ ـ کالائی‌سازی بهداشت و درمان، مسكن، آموزش و بهداشت، همراه با شانه خالى كردن دولت از همه مسئوليت‌هاى حاكميتى در قبال کارگران، لغو و يا كاهش حمايت‌هاى معيشتى، حقوقى و رفاهى و در نتیجه سقوط سطح معيشتى طبقه كارگر .
▪️ ـ تبعیض شدید در استخدام زنان کارگر و محروم ساختن توده زنان از هر گونه پوشش اجتماعی.
▪️ ـ تشديد استثمار مهاجران داخلی که اکثریت آن ها شامل کارگران مناطقی هستند که به ملیت‌های تحت ستم ایران تعلق دارند.
▪️ -بی‌حقوقی کامل پناهندگان افغانستانی که به عنوان نیروی کار ارزان و محروم از هرگونه پوشش تامین اجتماعی و مزایای استخدام رسمی استثمار می‌شوند.
▪️ـ سوء استفاده از کار کودکان و بی توجهی به وضعیت زندگی ارتش کودکان کار.
حاکمیت اسلامی با سرکوب خشن تشکل‌های مستقل کارگری، تشکل‌های صنفی معلمان و بازنشستگان و سلب حق تشکل‌یابی آنها، امکان اعتراضات سازمانیافته و به حق آنان را از میان بر می‌دارد. هم اکنون تعدادی از فعالان کارگری به دلیل این مبارزات و اعتراضات در زندان هستند و یا با وثیقه‌های سنگین در خارج از زندان به سر می‌برند. از این رو، نمایندگان اعزامی از سوی تشکل‌های کارگری وابسته به حکومت اسلامی صلاحیت آن را ندارند که منافع طبقه کارگر ایران را نمایندگی کنند. آنها سخنگویان حکومت اسلامی ایران هستند.
ما خواهان اجرای کامل مقاوله نامه‌های سازمان جهانی کار بویژه در ارتباط با حق آزادی تشکل ،اعتصاب و قرادادهای دسته جمعی هستیم، ما خواهان آنیم که به شکنجه و نقض حقوق انسانی کارگران و فعالان صنفی زندانی و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی پایان داده و همه آنها فورآ آزاد شوند.
به اعدام ها که درسال جاری رکود بی سابقه ای را ثبت کرده و اکثر قربانیان آن به حاشیه راندگان سیاست‌های اقتصادی اجتماعی رژیم حاکم و ملیت‌های محروم و ستمدیده ایران نظیر مردم کورد و بلوچ هستند پایان داده شود.
به کشتار و آزار کولبران در کوردستان و سوختبران در بلوچستان، که به دلیل بیکاری جان خود را برای تامین یک زندگی بخور و نمیر به خطر می‌اندازند، پایان داده شود. نمایندگان جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار باید اخراج شوند.
