در یک هفته گذشته حداقل ١۶ آکسیون اعتراضی و مبارزاتی در جنبش کارگری ایران روی داده است. در میان آن‌ها هفت آکسیون در صنعت سنگین فولاد و ۵ آکسیون توسط کارگران رسمی و پیمانی نفت جایگاه ویژه دارد.
شماری از کارگران شرکت فولاد پارس هفت ک‌تپه روز دوشنبه یازدهم دی‌ماه نسبت به ناکافی بودن دستمزد‌های‌شان به نسبت گرانی، در مقابل ساختمان فرمانداری شهرستان شوش گردهمایی اعتراضی برپا کردند و خواهان افزایش دستمزدها شدند. روز دهم دی‌ماه کارگران شرکت پایانه‌ها و مخازن پتروشیمی بندر ماهشهر برای دومین روز پیاپی، در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقهبندی مشاغل و سایر مطالباتشان مقابل ساختمان شرکت تجمع کردند. در همان روز هم شماری از کارکنان رسمی وزارت نفت شاغل در شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری خواهان تحقق «حذف کامل سقف حقوق، حذف محدودیت حق‌سنوات بازنشستگی، عودت کسورات مازاد مالیات، اجرای کامل ماده ۱۰ و عدم دست درازی به صندوق بازنشستگی کارکنان نفت» شدند. معترضین در این تجمع شعارهایی از جمله «حقوق بازنشسته فقط واسه یه هفته»، «گرانی تورم، بلای جان مردم،»، «زیر بار ستم نمی‌کنیم زندگی» سر دادند.
روز شنبه نهم دی‌ماه شماری از کارگران کارخانه گروه ملی فولاد اهواز برای هشتمین روز متوالی از انجام فعالیت‌های روزانه خود امتناع کردند و در محوطه این کارخانه دست به تجمع و اعتصاب زدند. برخی از مطالبات کارگران به صورت زیر اعلام شد:
“رفع محدودیت ورود به شرکت کارگران تعلیق شده و بازگشت به کار همکاران اخراج شده قبلی، همسان‌سازی دستمزدها به نسبت تورم، اجرای کامل و فوری طبقهبندی مشاغل، برکناری مدیرعامل فعلی و خلع مالکیت از بانک ملی و مشارکت کارگران در امر مدیریت شرکتی”. طبق گزارش شورای هماهنگی اعتراضات نهم دی‌ماه ۱۴۰۲، جمعی از کارگران پیمانکاری شرکت پایانه‌ها و مخازن پتروشیمی بندر ماهشهر در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقهبندی مشاغل و ناکافی بودن دستمزدها مقابل ساختمان شرکت تجمع کردند. روز جمعه هشتم دی‌ماه، کارگران رسمی نفت شاغل در شرکت فلات قاره بهرگان، برای چندمین بار متوالی در اعتراض به برآورده نشدن خواسته‌هایشان تجمع کردند. نفتگران در تجمع‌هایشان خواستار: حذف نفوذی‌ها و مدیران نالایق، حذف سقف حقوق، اصلاح کف حقوق، حذف محدودیت حق‌سنوات بازنشستگی، اجرای کامل ماده ۱۰، پرداخت بک-پی ماده ۱۰، عدم تفکیک مشاغل در مناطق عملیاتی، عدم دست درازی به صندوق بازنشستگی نفت شدند. روز پنج‌شنبه هفتم دی‌ماه، کارگران تمامی بخش‌های گروه ملی صنعتی فولاد اهواز برای ششمین روز متوالی در اعتراض به بی‌توجهی مدیریت شرکت به خواسته‌ها و مطالباتشان تجمع اعتراضی برپا کردند.
روز چهارشنبه ششم دی‌ماه، کارگران رسمی شاغل در شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری در ادامه مبارزات و تجمعات طولانی خود و همکاران‌شان گرد آمده و بر خواست‌های پیش گفته پای فشردند. اعتصاب کارگران فولاد با شکوه تمام در روزهای پنجم، چهارم و سوم با گستردگی و استحکام برقرار بود.
در میان اعتصابات و تجمعاتی اعتراضی که مورد اشاره قرار گرفت اعتصاب کارگران فولاد اهواز شایسته توجه ویژه است. این اعتصاب در تداوم مبارزاتی رویداده که ده سال پیش در این مجتمع صنعتی جریان یافت. به قول میثم آل مهدی یکی از فعالین مبارز و قدیمی فولاد، که توانسته به خارج مهاجرت کند، کارگران این مرکز صنعتی بویژه “از سال ۹۷ با اتفاقات بسیاری دست و پنجه نرم کردند؛ از شیوه‌های مدیریتی گرفته تا فشارهای امنیتی از سمت مدیران و کارفرماهایی که تمام تلاش‌شان بر این بود تا این کارگران استوار را از پای در بیاورند. به این‌ها اضافه کنیم اخراج‌ها و پرونده‌سازی‌ها را و هم‌چنین احضار مداوم کارگران از طرف نیروهای امنیتی ستاد خبری تا اطلاعات سپاه”. این فعال کارگری در ادامه گفت: “شیوه‌های مدیریتی با تطمیع برخی از کارگران به اسم مسئولیت صورت می‌گرفت و یا تلاش برای رشوه دادن و اعطای جایگاه به بعضی از کارگران پیشروی این کارخانه؛ اما این هرگز از سوی کارگران پذیرفته نشد و کارگران اخراجی زیر بار امضای امنیتی و وعده‌های آن‌ها نرفتند”.
در موج جدید اعتصابات فولاد اهواز فعالینی جدید شکل گرفته و جلو آمده‌اند که بنا به داوری همان فعال قدیمی مجرب و آگاه بوده و مبنای مبارزه‌ی خود را بر خودآگاهی و خودسازماندهی بنا گذشته‌اند. این فعالین جوان و بقیه کارگران در یک جمع‌بندی که روز یازدهم دی‌ماه منتشر شد تصویری از مبارزه طبقاتی جاری در مجتمع صنعتی خود را تصویر کردند. آن‌ها نوشتند که بانک ملی، به عنوان دارنده شرکت، مدیریت، اداره اطلاعات و استانداری و فرمانداری و نمایندگان مجلس کارگران اعتصابی و مبارز را با موانع و چالش‌های زیادی روبرو کردند.
علی‌رغم آن موانع که در جمع‌بندی مورد اشاره قرار گرفته، کارگران در همین مدت کوتاه دستاوردهای ارزشمندی به صورت زیر را کسب کرده اند: تحقق بخش قابل توجهی از مطالبات معوق، فراری‌دادن مدیرعامل فاسد علی‌محمدی، کنترل تمام درهای ورود و خروج، هماهنگی کامل و اتحاد عمل میان همه شیفت‌ها و همه بخش‌ها، بازگشت به‌کار همکاران تعلیقی، برگزاری مجامع عمومی پرشور و موثر، انتخاب نماینده‌های مذاکرات، تلفیق و همکاری نیروهای قراردادی و پیمانکاری، بازتاب گسترده رسانه‌ای و همراهی افکار عمومی، سازماندهی مستقل پرقدرت و متحد، فتح کارخانه و خیابان با تصمیم و خرد جمعی”.
کارگران در جمع‌بندی مذکور به حمایت‌ها و پیام‌های هم‌دلانه کارگران نیشکر هفت‌تپه، لوله‌سازی فولاد خوزستان، کارکنان راهبران مترو و خطوط راه‌آهن و بازنشستگان خوزستان و کرمانشاه و تشکل‌های صنفی فرهنگیان و دانشجویان و رسانه‌ها و گروه‌های کارگری دیگری در کشور به عنوان نمونه اشاره کردند. آن‌ها نوشتند که آن پشتیبانی‌ها کارگران را در برابر کارفرما و متحدان آن قوت قلبی موثر در مبارزه بخشید.
جمع‌بندی با این داوری درست تمام می‌شود: “بدون شک اعتصاب و اتحاد و کنترل شرکت و اعلام مطالبه کف خیابان، تنها راه گرفتن حق از چنگ فاسدان و سرمایه‌پرستان است”.
