به پیشواز اول ماه مه جنبش همیاری برابری و دادخواهی برای دگرگونی بنیادی می‌رویم. کارنامه بسیار درخشان جنبش مزدبگیران با گذشت بیش از ۷ ماه مبارزه برای تغییر بنیادی هم‌چنان مسیر اجتماعی خود را در پیش‌رو می‌گشاید و هر روز فصلی جدید از استقبال مردمی را میان مزدبگیران، کارگران، زحمتکشان و سایر اقشار مردمی را باز می‌کند، فصل‌های جدیدی که هر یک بیانگر خواسته‌های انباشته شده مردم از حاکمانی است که سال‌ها و دهه‌ها حقوق مردم را پایمال کرده‌اند. حاکمان نیز تلاش کرده و می‌کنند تا خواسته‌های مردم را به یک یا چند موضوع کاهش دهند و به نوعی گریبان خود را از خواسته‌های اصلی مردم برهانند.
در فاصله اول ماه مه سال گذشته و امسال، جامعه ایران صدها اعتراض اجتماعی-صنفی را در نقاط دور و نزدیک ایران تجربه کرده و آتش اعترضات در صنایع پایه‌ای امروز فروزان‌تر شده است، دستگیری هزاران نفر، گروگانگیری‌های بدون پشتوانه و اسیر کشی‌های یکسال گذشته تنها بخش کوچکی است از آنچه که توسط حاکمان ارائه شده، است.
امروز اعتراضات مزدبگیران از مرزهای ایران نیز عبور کرده و در پی اعتصابات در بخش انرژی ایران ما شاهد اعترضات کارگران در عراق هستیم.
در چنین شرایطی خواسته‌های حداقلی گروه‌های برخواسته از مبارزات مردمی در منشور حداقلی تشکل‌های کارگری و صنفی بیان شده است. گروه‌هایی که در تمامی این دهه‌ها هیچگاه خواسته‌های مردم را به فراموشی نسپرده و در هر فرصتی این خواسته‌ها را بیان کرده و به هر وسیله‌ای اعلام کرده‌اند و برای پیشبرد آن‌ها سال‌ها زندان، شکنجه، بی‌خانمانی و محرومیت‌های اجتماعی را تحمل کرده‌اند و با تمامی فشار این سال‌ها را از سرگذرانده‌اند.
هم‌زمان با اعتصابات سراسری در بخش‌های گوناگون اقتصاد همانند پالایشگاه‌های نفت، پتروشیمی، فولاد، مس، شهرداری‌ها، معلمان، کارگران روز مزد بگیر، کارگران اقتصاد غیر رسمی شامل بخش کشاورزی، کارگران راه و ترابری، پست، مواد غذایی، بخش بهداشت، آموزش و بازنشستگان در آستانه روز کارگر و روز معلم اعلام می‌کنیم که وظیفه ما به عنوان پیگیری کنندگان این خواسته‌ها آن است که روز کارگر و معلم را به روز اعتراض به وضعیت موجود تبدیل کرده، این روزها را به تعطیلی عمومی برای بیان خواسته‌های مردمی تبدیل کنیم و از تمامی آنان که حمایت خود را از منشور اعلام کرده‌اند و ثابت کرده‌اند که در سمت و کنار مردم قرار دارند، می‌خواهیم که از این حرکت حمایت کنند تا آنکه هرچه بیشتر در پیشبرد اهداف جنبشی که با شعار زن زندگی آزادی در جریان است وظایف خود را انجام دهند.
جنبش کارگری ایران، خود را همگام با جنبش‌های برابری طلب و ضد استبدادی در سراسر جهان هماهنگ می‌داند که امروز از شیلی، کلمبیا، نیکارگوئه، بلاروس، برزیل، آرژانتین، مکزیک، هنگ کنگ، فلیپین، چین و روسیه تا امریکا در جریان است. این مبارزه در عین این‌که جهانی است، منطقه‌ای و ملی است، برای ما در ایران چند برابر سخت‌تر است، چون ما فقط با حکومت در مبارزه نیستیم ما با سیستمی در افتاده‌ایم که امکانات و حامیان بسیار زیاد دارد، از نهادهای سرکوبگر تا رسانه‌های دروغ‌پرور گرفته تا حمایت نهادهای اقتصادی جهانی از جمله صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، حامیان مدعی ضدامپریالیست و بانیان و حامیان بنیادگرایی، اما در مقابل یک چیز را ندارد و آنهم حمایت زحمتکشان خود کشور است. امروز بعد از گذشت ۴۴ سال، زحمتکشان می‌دانند بالاییها نمی‌خواهند تغییری در عملکرد خودشان بوجود بیاورند و هر روز بر سیستم امنیتی و کنترلی زحمتکشان و جنگ روانی می‌افزایند، اما پایینی‌ها هم دیگر خود را با این شرایط غیرانسانی هماهنگ نمی‌کنند و برای خیزی بلند برنامه‌ریزی می‌کنند.
روز جهانی کارگر بر تمامی مزدبگیران و زحمتکشان ایران و جهان مبارک باد
کانون مدافعان حقوق
پنج‌شنبه ۷ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲
