سندیکای کارگران شرکت واحد تاکنون چندین بار به انتشار این قبیل اکاذیب توسط مقامات وزارت اطلاعات و بازجو خبرنگاران آنها اعتراض نموده است. همانطور که اعضای بازداشتی سندیکا در نامه‌های سرگشاده طی روزهای اخیر گفته‌اند، این ساخته‌های دروغین و مشمئزکننده از پیش شکست خورده‌اند. بنابراین، پاسخ ما نه برای روشن نمودن افکار تاریک عوامل سرکوبگر امنیتی، بلکه برای ثبت در تاریخ است.
وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه اطلاعیه مشترکی با عنوان “اولین بیانیه مشترک وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه پیرامون «مداخلات رژیم آمریکا در اغتشاشات اخیر کشور» در تاریخ ۶ آبان ۱۴۰۱ صادر کردند. این بیانیه که در ادامه روند سناریوسازی‌های نخ‌نمای وزارت اطلاعات و صدا و سیما صورت گرفته است، بطور فله‌ای و از سر استیصال بسیاری از فعالین اجتماعی و مدنی، از جمله خبرنگاران، دانشجویان، فعالین صنفی، کارگری، فرهنگی و مدافعین حقوق اولیه انسانی، و در کل هر فعالیت آزادی‌خواهانه و عدالت‌طلبانه، را به نحوی متهم به ارتباط با حکومت‌های خارجی و بخصوص آمریکا کرده است. هدف‌شان روشن است: انحراف افکار عمومی، تحریف واقعیات و مستندسازی ساختگی علیه کسانی که به نوعی با مناسبات استبدادی، تبعیض‌آمیز و ظلم و ستم نظام و نیز علیه فقر گسترده، اختلاس و دزدی‌های نجومی و بی‌حقوقی مطلق تحمیل شده توسط سیستم سرمایه‌داری حاکم مبارزه می‌کنند. این‌ها اعتراضات سراسری و به حق مردم را اغتشاش خطاب کردند و با خشونت هر چه تمام‌تر به جان جوانان و همه معترضین افتاده‌اند و برای توجیه این جنایات آشکار و بی‌شرمانه باز هم دست به دروغ‌های بزرگ زده‌اند.
از جمله در بند ۷ این به اصطلاح «بیانیه مشترک» تحت عنوان “سندیکا‌سازی و پیوند آنها به یکدیگر” ادعاهایی کاملا بی‌پایه و اساس را بار دیگر در مورد فعالین و تشکل‌های کارگری تکرار کرده است. سندیکای کارگران شرکت واحد و دیگر سندیکاها و تشکل‌های کارگری در ایران و در سطح بین‌المللی بارها این پرونده سازی‌های کاذب را افشا و محکوم کرده‌اند.
در بیانیه اطلاعاتی‌ها در رابطه با فعالیت‌های برحق و شفاف سندیکاها و دیگر تشکل‌های مستقل کارگری چنین گفته شده است: “یکی از محورهای اصلی تحرکات زمینه‌ساز سرویس‌های اطلاعاتی دشمن برای وقوع آشوب در کشور، تلاش برای تأثیرگذاری بر اقشار شریفی هم‌چون معلمان، کارگران و دانشجویان از طریق ایجاد گروه‌های جعلی و آلوده و رهبرسازی برای سوءاستفاده این طبقات بوده که هوشیاری، میهن دوستی و احساس مسئولیت مثال زدنی این اقشار ارجمند موجب خنثی‌سازی توطئه‌های بیگانه شده است. مأموران اطلاعاتی و امنیتی کشور بر بسیاری از ابعاد آن قبیل تحرکات اشراف داشته و در مواردی مشارکت مستقیم اتباع بیگانه و مرتبط با سرویس‌های اطلاعاتی کشورهای اروپایی را در این باره مورد ضربه قرار داده و نتیجه را به استحضار مردم شریف ایران رسانده‌اند (منجمله مستند «داستان یک مأموریت» مربوط به اقدامات مجرمانه دو مأمور فرانسوی که اخیراً از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد)”.
سندیکای کارگران شرکت واحد تاکنون چندین بار به انتشار این قبیل اکاذیب توسط مقامات وزارت اطلاعات و بازجو خبرنگاران آنها اعتراض نموده است. همانطور که اعضای بازداشتی سندیکا در نامه‌های سرگشاده طی روزهای اخیر گفته‌اند، این ساخته‌های دروغین و مشمئزکننده از پیش شکست خورده‌اند. بنابراین، پاسخ ما نه برای روشن نمودن افکار تاریک عوامل سرکوبگر امنیتی، بلکه برای ثبت در تاریخ است.
حاکمیت با این قبیل پاپوش‌دوزی‌ها و سناریوهای از پیش‌ساخته شده، طی سالیان متمادی، بارها خوشنام‌ترین نمایندگان و فعالین کارگری در سراسر کشور، از هفت تپه و اهواز، تا سقز و سنندج، تا تبریز و اصفهان و تا شیراز و بوشهر تا مشهد، زاهدان، اراک، کرمان، رشت و تهران … را زندان و اذیت و آزار نموده است. همین قبیل اکاذیب را در مورد فعالین فرهنگی و معلمی کشور نیز بکارگرفته‌اند و صدها معلم، نویسنده، خبرنگار و هنرمند در چند ماه اخیر در سراسر کشور بازداشت شده‌اند. کارگر و معلم و تشکلات صنفی آنها، و نیز دانشجویان و تشکلات شناخته شده و مستقل دانشجویی، را با این قبیل اتهامات بی‌پایه مورد هدف قرار داده‌اند. اما حتی عناصر خودشان این دروغ‌ها را باور ندارند. خوب می‌دانند که “ایجاد گروه‌های جعلی و آلوده و رهبرسازی” در کشور توسط حاکمیت جهت سرکوب و کنترل طبقه کارگر و سندیکاهای واقعی و مستقل کارگری به پیش رفته است، از جمله با ایجاد شوراهای فرمایشی اسلامی و نیز “خانه کارگر جمهوری اسلامی” به “رهبری” علیرضا محجوب که نه تنها کارگر نیست بلکه سالیان سال نماینده مجلس، دبیر کل “خانه کارگر” و از “رجال” نظام می‌باشد. این عوامل حکومتی با رانت و امکانات کامل و حمایت همه جانبه حاکمیت در اجلاس‌های جهانی به نام کارگران ایران شرکت می‌کنند که تصویر قابل تحملی از مناسبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زجرآوری که کارگران با آن مواجه هستند به تشکلات مرتبط با خود در کشورهای دیگر منتقل کنند، اما همزمان فعالین کارگری واقعی را با هر بهانه‌ای بازداشت می‌کنند و تحت شدیدترین بازجویی‌ها و اتهامات سنگین قرار می‌دهند. حاکمیت دست تشکلات جعلی به اصطلاح “کارگری” خودشان را بازگذاشته است که با امکانات کامل مالی و تدارکاتی فعالیت‌ها و سفرهای پر هزینه داشته باشند اما کارگر و معلم و دانشجوی معترض را به شدیدترین شکل ممکن سرکوب می‌کنند.
سندیکای کارگران شرکت واحد در سال ۱۳۸۴ با اتکای کامل به رانندگان و کلیه کارگران شرکت واحد و با وجود انواع دسیسه‌های حاکمیت رسماً به عنوان یک تشکل مستقل کارگری بازگشایی شد، اما از همان روز نخست تاکنون مورد حمله بی‌رحمانه و بی‌وقفه کارفرما و عوامل امنیتی و قضایی قرار داشته است. همانطور که قبلاً گفته‌ایم، “زمانی‌که سندیکای کارگران شرکت واحد درحال شکل گیری مجدد بود همین عوامل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار، با تمام امکانات با حمایت پلیس و عوامل امنیتی با چوب و چماق در روز روشن، ۱۹ اردیبهشت ۸۴ ، به محل سندیکای کارگران شرکت واحد حمله‌ور شدند و اعضای حاضر در محل سندیکا را مورد ضرب و شتم قرار دادند و هرچه را که در سندیکا بود غارت کردند تا بتوانند به اصطلاح خودشان سندیکا را در نطفه خفه کنند تا بلکه راحت‌تر بتوانند به غارت منابع کارگران ادامه دهند. علیرضا محجوب هم در مصاحبه‌ای گفته بود اگر می‌توانست، حضوراً در این حمله به دفتر سندیکای واحد شرکت می‌کرد و از این‌که نتوانسته بود با حضورش به چماقدارها در تخریب و ضرب و شتم کارگران سندیکایی کمک کند خیلی ناراحت بود”. همین‌جا تاکید می‌کنیم که سندیکاها و فدراسیون‌های مستقل کارگری در سراسر جهان باید به حضور این عناصر جعلی حکومتی که به نام کارگران ایران در اجلاس‌های سازمان جهانی کار شرکت می‌کنند و هم‌چنین نسبت به عضویت علیرضا محجوب در هیئت رئیسه به اصطلاح “فدراسیون جهانی اتحادیه‌های کارگری” (دبیلیو اف تی یو) اعتراضات گسترده‌تری سازمان دهند و خواهان اخراج این عناصر جعلی و امنیتی حاکمیت از تمام اجلاس‌های مربوط به کارگران، قوانین کار و امور اجتماعی و مقاوله نامه‌های بین‌المللی شوند.
در پایان یادآور می‌شویم که حمله همه جانبه امنیتی‌ها در ماه‌های اخیر و سناریوسازی آنها علیه فعالین‌کارگری و سندیکای کارگران شرکت واحد و کانون‌های صنفی معلمان و نمایندگان آنها در شورای هماهنگی تشکل‌های فرهنگیان ایران و بازداشت جمعی از نمایندگان ما، کوچکترین خللی در عزم ما کارگران و نیز در استقلال کامل ما از کلیه دولت‌ها و نهادهای دولتی و کارفرمایی و سرمایه‌داری، در ایران و یا در هر کجای جهان، وارد نخواهد کرد. ما از اعتراضات سراسری مردم برای آزادی و برابری حمایت می‌کنیم و خود را بخشی از این مبارزه برحق می‌دانیم و همانطور که در دو دهه اخیر اثبات کرده‌ایم، با اتکای کامل به خود و هم طبقه‌ای‌هایمان و با حفظ اتحاد، استقلال و در همبستگی با دیگر زحمتکشان و مردم محروم و ستم‌دیده، زیر بار این شرایط و فضای خفقان نخواهیم رفت.
چاره کارگران وحدت و تشکیلات
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۱ آبان ۱۴۰۱
