امروز چهارشنبه نوزدهم اردیبهشت‌ماه، مصادف با چهاردهمین سالگرد اعدام جنایتکارانه “فرزاد کمانگر” و هم بندان او: “شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان” است. یکشنبە ۲۳ اردیبهشت هم چهاردهمین سالگرد، اعتصاب عمومی مردم کوردستان در پاسخ به این جنایت است. اعدام ضد انسانی ۵ جوان مبارزی که تا آخرین لحظه حیات خود در سنگر مبارزه علیه رژیم اسلامی پایداری کردند، اقدام هماهنگ میلیون‌ها انسان را در یک اعتصاب عمومی در سراسر کوردستان بدنبال داشت.
اعدام این مبارزین در شرایطی صورت گرفت که موجی از اعتراض در سطح ایران و جهان بر علیه صدور حکم اعدام آن‌ها براه افتاده بود. اگرچه جمهوری اسلامی به این اعتراضات دهن‌کجی نمود، اما از همان روز اعدام آن‌ها، خشم مردم کوردستان را احساس نمود و از عکس‌العمل مردم در وحشت فرو رفت. به همین دلیل جنازه جانباختگان را هرگز به خانواده‌هایشان تحویل نداد. چهار روز پس از این اعدام‌ها بود که اعتصاب عمومی مردم کوردستان در اعتراض به این جنایت شکل گرفت. رژیم بر این تصور خام بود که اعدام ۵ مبارز سیاسی بر فضای وحشت دامن خواهد زد و مردم کوردستان را مرعوب و خاموش خواهد ساخت. اما اعتصاب عمومی روز ١٩ اردیبهشت پاسخ مردم کوردستان به این تصور خام‌اندیشانه سران رژیم بود. فراخوان جریان چپ از جملە کومه‌له برای اعتصاب عمومی در این روز، با پشتیبانی و همراهی احزاب و نیروهای سیاسی در کوردستان و با استقبال وسیع نیروهای چپ و کمونیست در ایران روبرو شد. در این روز کوردستان یکپارچه به تعطیلی کشیده شد. کارگران کارگاه‌ها و مراکز خدماتی و تولیدی اعتصاب کردند، کسبه مغازه‌هایشان را بستند، کارمندان ادارات دولتی و خصوصی از رفتن به محل کار خودداری ورزیدند، دانش‌آموزان و دانشجویان، آموزگاران و استادان، کلاس‌های درس را تعطیل کردند. بدین ترتیب یک همبستگی عمومی در اعتراض به کشتار زندانیان سیاسی دربند شکل گرفت. این حرکت عمومی نشان داد که اعدام فرزاد کمانگر و یارانش نه تنها مردم کوردستان را مرعوب نکرده است، بلکه اراده عمومی را برای مبارزه با این رژیم و مقاومت در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه‌اش محکمتر نموده است.
اعتصاب سیاسی عمومی ۲۳ اردیبهشت، تمام محاسبات رژیم را درهم ریخت. کشتار ۵ جوان زندانی سیاسی نه تنها نتوانست مردم کوردستان را مرعوب سازد، بلکه آتش خشم آنان را شعله‌ورتر ساخت. مردم کوردستان می‌دانستند که اگر راهی برای نجات جان دیگر عزیزان دربندشان وجود داشته باشد، از همین مسیر می‌گذرد. این اعتصاب پاسخِ دندان‌شکنی بود که مردم کوردستان به رژیم جمهوری اسلامی دادند. این حرکت گسترده، قاطعانه و به موقع، به رژیم نشان داد، در اینکه عکس‌العمل مردم را دستکم گرفته است دچار چه اشتباهی شده است.
این تجربه بار دیگر نشان داد که اعتصاب سیاسیِ عمومی، شکلی از اعتراض است که در آن شعارها و سیاست‌ها از طریق یک اقدام همگانی و توده‌گیر به نیرویی مادی تبدیل می‌شوند، راهی است برای اینکه رژیم را به نبردی فرسایشی بکشاند و نیروها و توان سرکوبش را زمین‌گیر سازد و ملزومات برداشتن گام‌های بعدی را فراهم سازد. مردم کوردستان با بکار گرفتن تاکتیک اعتصاب عمومی امکان تحرک را از نیروهای سرکوبگر دشمن سلب و راه خنثی و بی‌اثر نمودن کارایی سرکوبگرانه این نیروها را به مردم آزادیخواه ایران نیز نشان دادند.
مردم کوردستان در مقاطع بسیاری، توان و قدرت همبسته خود را در مقابل رژیم نشان داده اند. از دادن یک “نه ” قاطع به رفراندم تشکیل جمهوری اسلامی در سال ۱۳۵۸، تا کوچ تاریخی مردم مریوان و راهپیمایی مردم دیگر شهرها در حمایت از آنان در همان سال، تا اعتصاب‌های با شکوه سیاسی عمومی در سال‌های بعد و بویژه در جریان انقلاب ژینا عکس‌العمل‌ها و پتانسیلی بوده‌اند که مردم کوردستان درمقابل زورگویی و قلدری رژیم از خود نشان داده‌اند.
جنبش انقلابی مردم کوردستان در کنار اَشکال متنوع مبارزه و مقاومت، نمون‌های بسیار ارزنده‌ای از اعتصاب سیاسی عمومی را نیز تجربه کرده است. ۱۵خرداد ۱۳۶۱، شانزدهم مرداد ۱۳۸۴ به دنبال جانباختن جنایتکارانه شوانه سید قادری در مهاباد، بیست و سوم اردیبهشت ۱۳۸۹ و بیست و دوم شهریور ۱۳۹۶ و چندین اعتصاب پی در پی عمومی در جریان انقلاب زن ، زندگی آزادی ، روزهای مهمی در تاریخ جنبش انقلابی مردم کوردستان به حساب می‌آیند. در این روزها شاهد نمونه‌های درخشانی از آزمون اعتصاب سیاسی عمومی در کوردستان بوده‌ایم.
این اعتصاب‌ها نشان دادند که عقب نشینی نیروهای پیشمرگ به معنی پایان جنبش انقلابی مردم کوردستان نیست. نشان دادند که ریشه این جنبش علی‌رغم این عقب نشینی، در اعماق جامعه، تنومندتر شده است. نشان داد که این جنبش از صلابت، هشیاری، آگاهی، تشکل و رهبری برخورداراست. نشان داد که توده‌های مردم ستمدیده کوردستان با وجود فقر و تنگدستی، حاضرند با عزت نفس بالایی برای پیروزی بر جمهوری اسلامی از معیشت و زندگی خود هزینه نمایند. نشان داد که جامعه کوردستان یک جامعه سیاسی و دارای قابلیت بالایی برای تحزب است. نشان داد که اعتصاب سراسری توده‌ای را می‌توان به عنوان الگو و تجربۀ مبارزاتی موفق در سراسر ایران نیز به کار برد، که در آن نیروهای سرکوبگر رژیم در مقابل اراده جمعی توده‌های مردم، مفلوک و زمین‌گیر شده و کاری از دستشان برنخواهد آمد.
در چهادهمین سالروز اعدام جنایتکارانه فرزاد کمانگر و یارانش و در آستانه روز پرشکوه و تاریخی اعتصاب عمومی ۲۳ اردیبهشت، یاد جانباختگان، فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان را که دلیرانه در مقابل دشمن مقاومت کردند و جان خود را بر سر این پایداری نهادند، گرامی می‌داریم و به مردم قدرشناس کوردستان که این چنین باشکوه یاد عزیزان جانباخته خود را گرامی داشتند، درود می‌فرستیم.
