شامگاه یکشنبه ١۵مردادماه ١۴٠٢، نیروهای هنگ‌مرزی در نوسود به سوی گروهی از کولبران آتش گشودند که در نتیجه آن یک کولبر با نام آسو کریمی از ناحیه سر زخمی و جسدش بعد از نزدیک به ١٩ ساعت پیدا شده است و در همین رابطه ۸ کولبر دیگر هم به شدت زخمی شدند. به گزارش کولبرنیوز هویت هفت تن دیگر از کولبران زخمی با اسامی، احسان رسولی، سلام ویسی، میلاد بازانی، امید ویسی، نیما اعظمی، هوشیار بازانی و فرشاد احراز شده است. کولبران زخمی جهت مداوا به بیمارستان قدس شهر پاوه منتقل شده و وضعیت عمومی چند تن از این کولبران نامساعدگزارش شده است.
طی یک ماه اخیر ده‌ها کولبر در پی یافتن لقمه نانی برای خود و خانواده‌هایشان با شلیک عامدانه و با برنامه آدم‌کشان جمهوری اسلامی ایران از ارومیه تا اورامانات زخمی و کشته شده‌اند. متاسفانه آمار این جنایت روز به روز رو افزایش است. بطور متوسط یکصد نفر در سال جان خود را برای تامین یک زندگی بخور و نمیر در کوره‌راه‌های مرزی بر اثر تیراندازی مزدوران رژیم اسلامی از دست داده‌اند و چند برابر این رقم زخمی و از کارافتاده شده‌اند.
ابعاد فقر و تهیدستی و بیکاری در کوردستان آن‌چنان گسترده است، که حتی چنین خطرات آشکاری که هر لحظه در کمین این زحمتکشان نشسته است آن‌ها را از پرداختن به کولبری باز نمی‌دارد. کولبری شغل نیست، کارنیست، بربریت و بردگی تحمیلی حکومت اسلامی ایران و سودجویی تاجران مرگ و درد و تراژدی است، کولبری نتیجه تبعیض سيستماتيک حکومت اسلامی علیه مردم کوردستان است. کولبری نزاعی‌ست بین کارگران کولبر با حاکمان و طبیعت برای زنده ماندن. نزاعی که کولبران را وادار میکند5 برای معیشت و تامین یک لقمە نان با رگبار نیروهای مسلح رژیم، با مین‌های به جامانده از جنگ ایران و عراق، با سقوط از ارتفاعات، با برف، با طوفان، با گرما و با حمل بارهای سنگین بجنگند.
چراباید مردم ناچار به پذیرش کار دشوار و ناامن کولبری شوند؟ چرا اشتغال مناسب و کافی در کوردستان وجود ندارد تا کارگران ناچار نشوند برای تهیه خرج زندگی بخور و نمیر خانواده‌هایشان، در زیر رگبار گلوله و با عبور از میدان مین، در گرما و سرمای طاقت‌فرسا کالاها را بر دوش به این سو و آن سوی مرزها برسانند.
با بخش کوچکی از بودجه و هزینه سرکوب و ترور جمهوری اسلامی ایران می‌توان کار امن و مناسب برای کولبران ایجاد کرد و تراژدی قرن بیست و یکم در کوردستان که کولبری باشد برای همیشه پایان داد.
تامین کار یا بیمه بیکاری، یک نیاز عاجل مردم زحمتکش در همه ایران و از جمله در کوردستان است. اما تا هر زمانی که این مردم بیکارمجبورند تن به چنین کارهای پرخطری بدهند، باید رژیم را واداشت دست از راهزنی و ازکشتار آنان بردارد.
کومه‌له ضمن ابراز همدردی باخانواده کولبرجانباخته “آسو کریمی” و آرزوی بهبودی سریع برای زخمی شدگان این جنایت آشکار، اقدامات رژیم اسلامی در کشتارکولبران را به شدت محکوم میکند و در عین حال تاکید میکند که مردم شهرهای مرزی کوردستان، صدای اعتراض و نارضایتی خود را علیه جنایات رژیم بلند کنند و اجازه ندهند که رژیم اسلامی بیش از این زحمتکشانی را که برای تامین معیشت تن به این کار پر مخاطره می‌دهند، این‌چنین با درنده‌خویی قربانی کند.
کمیته مرکزی کومه‌له
سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
۱۷مردادماه ۱۴۰۲
