آوریل سال ٢٠٢٣ چند ماه پس از خیزش انقلابی شهریورماه ١۴٠١ و در جریان موج بگیر و ببندها در شهرهای ایران و کوردستان جمع وسیعی از شهروندان بوکان نیز که اکثراً متاهل و دارای فرزند و همسر هستند، به نام‌های: ١- تیفور سلیمی بابامیری ٢- سواره عزیززاده ۳- جلیل مولودی ۴- هیمن کرمانج ۵- احمد مام‌زاده بوکانی ۶- سوران قاسمی ۷- پژمان سلطانی ۸- کاوه صالحی ۹- رزگار بابامیری ١٠- جوامیر مام‌خسروی ۱١- حسین حسین‌زاده ١٢- سیامک هیاسی ١٣- صلاح‌الدین احمدی ۱۴- سالار داغدار اهل بوکان از سوی ماموران امنیتی ربوده شدند. ماه‌ها ما خانواده‌ها حتی نمی‌دانستیم عزیزانمان زنده‌اند یا نه! اکنون نزدیک به چهارده ماه می‌گذرد و هنوز آنانرا بدون این‌که جرمی مرتکب شده باشند و بدون “رسیدگی قضائی” به اتهام سیاسی در زندان دریا ارومیه در “بازداشت موقت” و در بلاتکلیفی کامل گروگان گرفته‌اند.
شایان ذکر است دو ماه پیش، پس از این‌که از سوی مقامات قضائی به آن‌ها ابلاغ شد، که می‌توانند ظرف ۴٨ ساعات آینده “متهمین” وکیل منتخب خود را معرفی کنند، و در غیراین‌صورت راساً بیدادگاه انقلاب برایشان وکیل تسخیری تعیین خواهد کرد، اکثر خانواده زندانیان برغم بی‌بضاعتی وکیل منتخب خود را نیز به بیدادگاه انقلاب ارومیه معرفی کرده‌اند، تا زندانیان بتوانند از این حق ابتدائی خود بهرمند گردند، و وکلا به دفاع از آنان برخیزند. در همان موعد مقرر وکلای هر کدام از زندانیان با حکم قاضی، موکلین را در زندان دریا ارومیه ملاقات و رسماً مسئولیت وکالت آنانرا بعهده می‌گیرند. پس از چند هفته کار فشرده بر روی پروندها، حتی وکلا در یک اقدام مشترک، درخواست نشست اضطراری با قاضی می‌کنند و طی جلسه‌ای از قاضی در بیدادگاه انقلاب درخواست می‌کنند، که موکلین را که در شرایط مساعد جسمی بسر نمی‌برند، تا زمان تشکیل جلسه دادگاهی به قید ضمانت آزاد نماید، اما بیدادگاه ارومیه درخواست وکلا را بدلیل واهی که هنوز پرونده “متهمین” از سوی اداره اطلاعات تکمیل نشده است(بخوانید سناریوی ساختگی هنوز مهیا نشده) رد کرده است. تلاش وکلا برای خلاص شدن زندانیان ذکر شده از بلاتکلیفی تا امروز نتیجه بخش نبوده. این در حالیست که تیفور طی چند هفته گذشته بار دیگر بدلیل عارضه شدید قلبی ناشی از دوبار سکته زیر شکنجه‌های مخوف در تک سلولی وزارت اطلاعات اوضاعش دگرباره رو به وخامت گذاشته است و بنا به تشخیص دکتر داخل زندان امکانات پزشکی درون زندان برای این موارد به هیچ وجه جوابگو نیست و تیفور نیاز به تداوی فوری بیرون از زندان دارد. اما برغم توصیه‌های پزشکی قاضی پرونده و مقامات زندان تا لحظه تهیه این خبر از اعزام تیفور به بیمارستان جهت تداوی سر باز زده‌اند. حتی درخواست وکیل مبنی بر انتقال فوری موکلش به پزشک متخصص قلب بی‌نتیجه مانده و گفتهاند پزشک متخصص را به محوطه زندان فرا خوانده‌اند!
ما اعضای خانواده زندانی سیاسی تیفور بابامیری صریحاً اعلام می‌داریم، تیفور تا زمان ربوده شدن از سوی ماموران امنیتی رژیم ایران، هیچ بیماری زمینه‌ای اعم از نارسایی قلبی نداشته است، و عارضه‌های قلبی طی دوران بازداشت، تنها و تنها ناشی از شکنجه‌های مخوف برای اعتراف اجباری و سناریو سوخته است، به همین اعتبار ما ریاست زندان دریا ارومیه و قاضی بیدادگاه انقلاب و مقامات وزارت اطلاعات رژیم جمهوری اسلامی را مسئول مستقیم جان تیفور و سایر زندانیان نامبرده می‌دانیم.
زندانی سیاسی فوری و بدون قید و شرط آزاد باید گردد!
از طرف خانواده تیفور بابامیری
