ایران کانون پرفروغ اعتصابات و اعتراضات کارگری است، که در این‌جا تنها به اعتراضات و اعتصابات نفتگران در بخش صنعتی و پرستاران در بخش خدماتی در روزهای اخیر اشاراتی می‌شود.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در روز چهارشنبه هفتم شهریورماه از گردهمایی اعتراضی کارگران رسمی شرکت بهره‌برداری نفت و گاز آغاجاری خبر داد. این تجمع به دنبال اعتراضات سکوهای دیگر در روز سه‌شنبه سازمان داده شد.
شورای سازماندهی اعتراضات (ارکان ثالث) در روز سه‌شنبه ششم شهریورماه از تداوم مبارزات نفتگران رسمی، پیمانی و ارکان ثالث خبر داد. این شورا نوشت که اعتراضات کارگران ارکان ثالث و پشتیبانی شرکت‌های پیمان‌کاری نظیر اعتراضات کارگران ارکان ثالث و پشتیبانی شرکت‌های پیمان‌کاری مجتمع گاز پارس‌جنوبی به خوبی سازماندهی شده و هدف این دور از اعتصابات، گردهمایی‌ها و اعتراضات توقف تولید است. کارگران رسماً اعلام کردند که هیچ تعهدی به تولید ندارند. در ادامه نوشته آمده بود. «در پاسخ به زورگویی‌های مدیران و حراست در اخراج همکارانمان این بدیهی‌ترین شکل اعتراضات کارگری است که ما در پیش گرفته‌ایم!
هرچند کماکان در بعضی از پالایشگاه‌ها، آن هم به دلیل مماشات عوامل دولت ساخته و همدست مدیران، برخی کارهای فوری انجام می‌شود، اما واقعیت این است که ما کارگران عملیاتی دست از کار کشیده‌ایم و از شرایط پذیرش تحمیل کار گذر کرده‌ایم».
این شورا از تاکتیک‌های جدید اتخاذ شده توسط نفتگران نظیر نوشتن شعار در سطحی وسیع بر دیوارها و ستون‌های صنعتی پالایشگاه‌ها گزارش کرد. شعارها علیه همه کسانی نوشته شده که مسبب استثمار، رنج و بی‌حقوقی کارگران و همه معترضان و توده مردم تحت‌ستم هستند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی در ششم شهریورماه از گردهمایی کارگران رسمی شاغل در پالایشگاه هفتم، هشتم و نهم مجتمع گاز پارس جنوبی. ، کارگران شاغل در شرکت نفت و گاز پارس کنگان (سایت۲)، کارگران سکوی نصر سیری و شرکت نفت و گازپارس در سکوهای۴۰ گانه شرکت نفت فلات قاره ایران، سکوی-نوروز، کارکنان نفت و گاز پارس سکوی اس. پی. کیو ۱. کارگران رسمی در شهرک‌های مسکونی جمِ بوشهر به همراه خانواده‌هایشان راه‌پیمایی کردند. آن‌ها اعتراض‌کنان شعار دادند: «نفت و گاز تولید میشه، حقوق ما کم میشه.» آن‌ها به گذاشتن سقف حقوق هفتاد میلیونی و کاهش دستمزدهایشان اعتراض کردند. کارگران با توجه به افزایش هر روزه نرخ تورم خواهان افزایش سطح حقوق‌ها به بالای صد میلیون هستند.
شورای سازماندهی نوشت که اعتراضات روز سه‌شنبه کارگران منطقه ویژه اقتصادی، کارگران رسمی نفت و گاز و پارس‌جنوبی در عسلویه و کنگان همزمان شد با اعتصابات و تجمع‌های اعتراضی پرستاران بیمارستان کنگان و چندین شهر دیگر ایران، بهمراه اعتراضات گسترده کارگران واگن‌سازی اراک و معلمان و بازنشستگان سراسر ایران. این مبارزات کاملاً متشکل بوده و توسط شورای سازماندهی کارگران پیمانی نفت، ارکان ثالث، شورای سازماندهی اعتراضات پرستاران، شورای اعتراضات بازنشستگان و تشکل‌های مستقل فرهنگیان هدایت شدند.
مطالبات فوری کارگران ارکان ثالث و پشتیبانی شرکت‌های پیمان‌کاری مجتمع گاز پارس‌جنوبی و کارگران پیمانی به صورت زیر فرمولبندی شده:
«حذف کامل شرکت‌های پیمان‌کاری.حق ایجاد تشکل و تجمع و اعتراض. بازگشت به کار فوری و بی‌قید و شرط کارگران اخراجی، عمل به توافقات قبلی علی‌الخصوص موضوع مرخصی استحقاقی و پرداخت حق کمپ؛ اجرای صحیح طرح طبقه‌بندی مشاغل و نظام پرداخت عادلانه و بدون تبعیض با نیروهای رسمی و قراردادی پیرو توافقات قبلی با وزارت نفت. اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل برای رانندگان غیرمالک خودروهای استیجاری، ساماندهی تردد و ایجاد امنیت شغلی برای آنان. اجرای بدون تبعیض تردد ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت برای کارکنان اداری و پشتیبانی».
در کنار اعتصابات، گردهمایی‌های اعتراضی و راه پیمایی‌های مبارزاتی کارگران نفت که با سازماهدهی و اتخاذ تاکتیک‌های جدید توام می‌باشد مبارزات سازمان‌یافته پرستاران در چندین شهر ایران، وزیر جدید بهداشت را وادار کرده به مقام والای کادر پزشکی اذعان کرده و به روزنامه‌ها بگوید که بخش اول مطالبات پرستاران به دانشگاه‌های علوم پزشکی پرداخت شده است. اما در کنار این ریاکاری‌ها تهدید به اخراج پرستاران اعتصابی وسیعاً ادامه دارد. حتی یک پرستار در بیمارستان ولی عصر اراک دستگیر شده است. نیروهای انتظامی در مواردی با استفاده از اسپری فلفل سعی در متفرق کردن پرستاران کرده‌اند که با مقاومت معترضان روبرو شده‌اند. پرستاران معترض با توجه به اعمال سرکوبگرانه و نیز پرداختی ناچیز که به عمل آمده مانند بازنشستگان فریاد زده‌اند «فقط کف خیابان بدست میاد حقمان».
شعارهای دیگر پرستاران عبارتند از «نترسید، ما همه با هم هستیم»، «یه اختلاس کم بشه حق ما داده میشه»، «تنهاترین دسته‌ایم از وعده‌ها خسته‌ایم»، «وعده زیاد شنیدیم، جوابی هم ندیدیم»، «حقمونو نگیریم، شیفتامونو نمی‌ریم». پرستاران اعتصابی تاکنون ۱۵ مطالبه را اعلام کرده‌اند که مهمترین آن‌ها عبارتند: از تغییر در روش اجرای قانون تعرفه‌گذاری پرستاری که هم‌اکنون به شکل بسیار مضحکی در حال اجراست. این قانون بایستی به گونه‌ای تغییر یابد که دریافتی هر پرسنل پرستاری حداقل ۴ برابر دریافتی کنونی باشد. توقف هرگونه تعقیب و برخورد امنیتی با اعتصابیون، منطقی کردن ساعات کار با استخدام پرستاران جدید. توقف اضافه کاری اجباری. اکنون اعتصاب، گردهمایی و اعتراض پرستاران که در یکصد سال گذشته بی‌نظیر می‌باشد در ۲۰ شهر و ۵۰ بیمارستان ادامه داشته و کسب پشتیبانی از آن‌ها در میان تشکل‌های کارگری و مردم حق‌طلب حال گسترش است.
