جمهوری‌اسلامی در همانحال که با دولت‌های امپریالیستی و سرمایه‌داری مشغول به قول خامنه‌ای تقیه سیاسی، یعنی سازش زبونانه، می‌باشد، در داخل در برابر کارگران، خانواده‌های جانباختگان، دانشجویان و بازنشستگان بر میزان توحش افزوده است، اما هر اقدام آن با تشدید مبارزه و اعتراض جواب گرفته است. روز سه‌شنبه ۹ خردادماه ۱۴۰۲، قضاتِ پرونده ۹ فعال کارگری و مدنی دستگیر شده در ۲۷ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲، برای آن‌ها وثقیه‌های سنگین چند میلیارد تومانی تعیین کردند.
کمال کریمی، شادمان عبدی، عبدالله خیرآبادی، سیروان محمودی، اقبال پیشکاری، هاجر سعیدی، خبات محمودی و حبیب‌الله کریمی در سنندج صرفاً به دلیل حاضر شدن در منزل والدین هومن عبدالهی، جانباخته انقلاب ژینا، بازداشت گردیدند. پرونده‌سازی برای این فعالین خوشنام تنها به این دلیل انجام گرفته تا خانواده‌های جانباختگان و مبارزین همدرد و همگام با آن‌ها را بترسانند. اما عکس‌العمل خانواده‌ها و بویژه مادران، زنان و مردان مبارزه خواهان افزایش این دیدارها با همدیگر و وارد شدن در پروسه ایجاد نوعی تشکل بوده است. برای نمونه خانواده‌های جانباختگان در سنندج، دهگلان و دیواندره به همراه سایر زنان و مردان معترض و ناراضی جمعه همبستگی اعلام کرده، به هم سرزده، بر سر مزار عزیزان و انقلابیون جمع شده و با آرمان‌های آنان پیمانِ تداوم مبارزه را تازه کرده‌اند. خانواده‌ها و هم‌گامانشان نام ابتکاری “جمعه همبستگی” را از جمعه‌های همبستگی در زاهدان و سایر شهرهای بلوچستان الهام گرفته‌اند.
در جمعه ۵ خردادماه ۱۴۰۲ اهالی چند شهر بلوچستان برای سی و چهارمین هفته متوالی با شعارهای رزمنده در خیابان‌ها رژه رفتند. آن‌ها از جمله شعار دادند: «این همه سال جنایت مرگ بر این ولایت، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، بسیجی سپاهی داعش ما شمایید، قسم به خون یاران ایستاده‌ایم تا پایان». گذشته از مبارزات یاد شده باید از اعتراضات، اعتصابات، گردهمایی و راه پیمایی‌های اعتراضی کارگران، دانشجویان و بازنشستگان کارگری در هفته گذشته یاد کرد. روز ۹ خردادماه کارکنان شرکت فولاد گندله سنگ آهن مادکوش بندرعباس، سومین روز اعتصابات خود برای تحقق خواست‌هایشان را سپری کردند. آن‌ها که در منطقه ویژه اقتصادی و محروم از هرگونه حمایت قانونی کار می‌کنند، نسبت به وضعیت خود و کمیِ دستمزدها اعتراض دارند. در ۸ خردادماه کارگران معدن سنگِ نفلین سینیت کلیبر دومین روز اعتصاب خود جهت افزایش دستمزد را شروع نمودند. روز دوشنبه ۸ خردادماه ۱۴۰۲ بازنشستگان مخابرات شهرهای تبریز، مریوان، اصفهان، لرستان، ایلام، کرمانشاه، مشهد و چند شهر دیگر در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته‌هایشان، نظیر افزایش حقوق، تامین بیمه‌های درمانی و توقف دزدی‌ها مجدداً دست به تجمع زدند. روز شنبه ۶ خردادماه، کارگران خط و ابنیه فنی راه‌آهن شمال غرب(از تاکستان تا میانه) و در اول خردادماه کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه آهن قم برای افزایش دستمزد و بازگشت به کار ۲۵ کارگر همکار اخراج شده خود اعتصاب کردند. بازنشستگان در ادامه یکشنبه‌های اعتراضی با شعار «دولت خیانت می‌کند مجلس حمایت می‌کند» به اعتراضات خود ادامه دادند.
دانشجویان نیز در چندین دانشگاه در اعتراض به اعدام‌ها، محروم کردن دانشجویان از حضور در کلاس‌ها، خوابگاه‌ها و نیز اخراج جمعی از دانشجویان آکسیون‌هایی نظیر تحصن را در محیط دانشگاه‌ها پیش بردند.
اخباری که به آن‌ها اشاره، تنها بخشی از اعتراضات، اعتصابات و مبارزات روی داده در هفته گذشته بود. این اعتراضات نشان می‌دهند که حق با جوانان رشت بود که در روز اول خردادماه و ضمن راه‌پیمایی در خیابان لاکانی این شهر فریاد زدند: «اعدام، قصاص، شکنجه دیگر اثر ندارد، جمهوری اعدامی دیگر نفس ندارد».
